استفاده از صنایع تبدیلی و تکمیلی از راهبردهایی است که همراه با کاهش پسماندها، موجب توسعه بخش کشاورزی می شود. در حقیقت، ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی راه ارتباطی سودمند بین دو بخش صنعت و کشاورزی است. هدف اصلی این بررسی شناسایی جنبه های قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیش روی صنایع تبدیلی و تکمیلی محصول های باغبانی در استان فارس است. برای این منظور از رویکرد واکاوی سازه های راهبردی4 استفاده شد. در این پژوهش، که از نظر هدف کاربردی و روش اجرای آن نیز توصیفی–,واکاویی است، داده های مورد نیاز به شیوه میدانی و مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه با 20 نفر از خبرگان صنایع کشاورزی استان فارس در سال 1398 گردآوری شد. بنا به نظر پاسخ دهندگان، 15 نقطه قوت و 38 نقطه ضعف از سازه های داخلی و 5 فرصت و 5 تهدید از عامل های برونی اثر گذار بر توسعه این صنعت تعیین شدند. نتایج بررسی ها نشان داد که صنایع تبدیلی و تکمیلی باغبانی استان فارس در ناحیه چهارم ماتریس عامل های داخلی-خارجی قرار دارد و راهبرد رقابتی بهترین راهبرد است. به سخنی، صنایع تبدیلی و تکمیلی باغبانی استان فارس باید بتواند با تقویت جنبه های قوت خود هزینه های برآمده از تهدید را با تبدیل آن ها به فرصت، کاهش دهد. سرانجام، بر اساس نتیجه های ماتریس برنامه ریزی راهبردی مهم ترین راهبرد، ایجاد و گسترش شرکت های دانش بنیان در صنایع مورد بررسی تشخیص داده شد. بنابراین لازم است برای توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی محصول های باغبانی استان ایجاد و گسترش شرکت های دانش بنیان در اولویت های سیاستگذاران و تصمیم گیران قرار گیرد.

اتخاذ سیاست های رشد محور در بخش کشاورزی، شکست این سیاست ها و شکست بازار، موجب بروز ناپایداری های اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی در این بخش و در نتیجه تأکید بر توسعه پایدار کشاورزی گردید. مبتنی بر ادبیات کارآفرینی، این شکست، منبع ایجاد فرصت های سودآوری و خلق ارزش های محیط زیستی و اجتماعی برای کارآفرینان پایدار است. در این چارچوب توسعه پایدار کارآفرینی در بخش کشاورزی دستیابی به اهداف توسعه پایدار کشاورزی به ویژه ثروت و رفاه انسان و اکوسیستم را تسهیل می نماید. دستیابی به این هدف، مستلزم شناخت راهبردهای اثر بخش بر اساس قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای هر منطقه است. هدف مقاله حاضر بر پایه تحلیل راهبردی توسعه پایدار کشاورزی با رویکرد کارآفرینانه در استان خوزستان استوار است. پژوهش حاضر پیمایشی و کاربردی است. ابزار گردآوری داده ها شامل واکاوی اسنادی، مشاهده و پرسشنامه بودند. اعتبار پرسشنامه ها توسط خبرگان دانشگاهی و کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان خوزستان و ادارات آن در سطح شهرستان تأیید شد. پایایی آنها با آزمون آلفای کرونباخ تأیید (بالاتر از 0. 7) شد. جامعه آماری پژوهش حاضر خبرگان و بهره برداران زراعی استان (116656نفر) بودند. نمونه گیری خبرگان هدفمند و با روش گلوله برفی (39 نفر) انجام شد. تعداد نمونه کشاورزان با فرمول کوکران تعیین (495 نفر) و انتخاب نمونه ها در سطح روستاها به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد. طبق نتایج تحلیل سوات، راهبرد تدافعی (عوامل درونی 2. 25؛ عوامل بیرونی 2. 22) برای گذار از شرایط کنونی و رفتن به سمت شرایط مطلوب تعیین شد. در این راستا 9 راهبرد معرفی و اولویت بندی شدند. در این میان سه راهبرد اول شامل ارتقا حمایت ها و تسهیلات مالی، ارتقا ثبات اقتصادی و کاهش نااطمینانی و توسعه زیرساخت ها، بر بهبود وضعیت اقتصادی تأکید داشتند. لذا پیشنهاد می شود برای تسریع توسعه پایدار کشاورزی با رویکرد کارآفرینانه در استان خوزستان، تمرکز بر بهبود وضعیت اقتصاد کشور در اولویت قرار گیرند.

در مطالعه ی حاضر به منظور بررسی وضعیت موجود سیاست های ملی ایمنی غذایی از مدل سیاست پژوهی ماژرزاک که ثبت دانش درمورد یک مشکل، درک علل و عواقب آن و ارائه راهکار است، بهره گرفته شد. برای گردآوری داده ها با چهار گروه از صاحب نظران دارای تجربه سیاست گذاری ایمنی غذایی در حوزه های استاندارد، بهداشت، محیط زیست و کشاورزی به صورت نمونه گیری گلوله برفی مصاحبه شد. مصاحبه به شکل نیمه ساختاریافته و براساس سؤالات مدل ماژرزاک در قالب پروتکل سوات انجام شد. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده در محیط نرم افزارهای MAXQDA 2007 و Excel2010 صورت گرفت. در فرایند تحلیل سیاست گذاری ایمنی غذایی نیز از ماتریس های ارزیابی داخلی، ارزیابی خارجی، عوامل داخلی خارجی و برنامه ریزی استراتژیک کمی استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که سیاست گذاری ایمنی غذایی جایگاه شایسته ای ندارد و برای بهبود آن باید راهبرد گروه تدافعی که مبتنی بر کاهش نقاط ضعف و پرهیز از تهدیدهاست به ترتیب در اولویت قرار گیرند که عبارتند از: 1. افزایش هم افزایی مدیریت ایمنی غذایی 2. حل مشکلات و بحران های محیط زیست 3. الزام به اجرای برنامه های استراتژیک و تقویت آن.

ساختار فضایی شهرهای ابواب البر ایلخانی (شنب غازان، ربع رشیدی و سلطانیه) شامل دو قسمت کلی«هسته ی مرکزی» و «شهرستان» بوده که با یک ساختار هندسی منظم و طرحی از پیش اندیشیده شده شکل گرفتند. بخش مرکزی شهرهای ابواب البر، هسته ی مذهبی بود که چهارچوب این شهرها را دو محور عمود بر هم منتهی به دروازه ها تشکیل می داد. مقاله حاضر با هدف تبیین ارتباط اصول عوامل موثر بر شکل گیری و استخوانبندی شهرهای ابواب البر و دسته بندی عوامل ذکر شده با نمایانگرهای کارمونا انجام شده است. این تحقیق تاریخی با روش مبتنی بر دقت در مطالب و نکات موجود در متون تاریخی با روش تحلیل محتوا انجام گرفته است. نخستین مطالعه ی کالبدی، مؤید تفاوت هایی شکلی و ظاهری در مواردی از قبیل اندازه، موقعیت و زمینه بود؛ اما با نگاهی ژرف در نمایانگرهای شکل دهنده ی این شهرها، بر ما روشن می شود که به لحاظ رویکرد فلسفی و انگیزه ی احداث، هر سه مورد با هدفی واحد و بر مبنای تعالیم اسلامی و نظام وقف، اصول و مؤلفه های ارزشی قابل توجهی، ورای ویژگی های متفاوت کالبدی آنها داشته اند؛ اصولی که به مثابه ی باطن و روح شهرها، در کنار ویژگی های کالبدی آن ها، به جنبه های مختلف مادی و معنوی حیات شهری جهت می دهند که مطابق نظریه کارمونا در نمایانگرهای ریخت شناسی، ادراکی، اجتماعی، بصری، عملکردی، زمانی و زیست محیطی دسته بندی شده اند.

حیاتی ترین عنصر هر جامعه برای رشد و پیشرفت همه جانبه، فرهنگ و تعاملات نظام مند فرهنگی است. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نظام حکومتی، الگویی منحصر به فرد را در جهان مطرح کرده است که تحقق آن نیازمند ارائه دقیق و مشخص مبانی و ترسیم دقیق و روشن مسیر و راهِ دست یابی به اهداف است. انقلاب اسلامی ایران، انقلابی فرهنگی است و در تمام اسناد بالادستی و بیانات حضرت امام خمینی (ره) و حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی)، همواره به «فرهنگ» به عنوان حیاتی ترین عنصر رشد و پیشرفت همه جانبه اشاره شده است. مقالة حاضر با هدف «واکاوی الگوی مدیریت راهبردی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران» به رشته تحریر درآمده است و بر آن است تا با بررسی مبانی نظری «فرهنگ» و «مدیریت راهبردی فرهنگی»، اصول و مبانی آن را با تکیه بر آموزه های دینی شناخته و ضمن استخراج مؤلفه ها و شاخص های مؤثر در مدیریت راهبردی فرهنگی و ارتباط بین آن ها، به «الگوی مدیریت راهبردی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران» دست یابد. پژوهش حاضر در حوزة مبانی و مؤلفه ها، «توسعه ای»، و در حوزة شاخص ها و مدل سازی «کاربردی» است و با توجه به اهمیت الگوی موردنظر و وجود داده های کمّی و کیفی، از «روش کیو» استفاده شده است. بر اساس نتایج تحقیق، بیست ویک راهبرد برای برای واکاوی «الگوی مدیریت راهبردی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران» پیشنهادگردیدند.

هدف: هدف محققین در این پژوهش بررسی نقش تفکر راهبردی در موفقیت نیروی دریایی ارتش ج.ا.ایران در استقرار در سواحل مکران است.روش:روش تحقیق انجام شده از نوع کاربردی-زمینه ای با روش توصیفی و رویکرد آمیخته است. جامعه آماری این تحقیق فرماندهان و مدیران عالی یکی از بخش های ارتش جمهوری اسلامی ایران هستند که به منظور دست یابی به هدف محققین، اثر متغیر مستقل تفکر راهبردی بر متغیر وابسته موفقیت نیروی دریایی ارتش ج.ا. ایران در استقرار در ساحل مکران مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد که تفکر راهبردی با استفاده از مؤلفه های خلاقیت، آینده نگری، جستجوگری، فرصت جویی هوشمندانه، خطرپذیری، رصد و پایش محیط داخلی و خارجی، عینیت گرایی، ترسیم چشم انداز، تدوین راهبرد، تفکر سیستمی، تفکر مفهومی، تفکر تحلیلی، تمرکز بر هدف، تفکر در زمان، ایمان و تلاش آگاهانه و شناخت سازمان در موفقیت نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در استقرار در سواحل مکران نقش مؤثری دارد.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که، اکثریت مطلق معتقدند تفکر راهبردی در موفقیت استقرار نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سواحل مکران نقش بسزایی دارد.

نگاهی به تاریخ علم مدیریت و دیدگاه های اندیشمندان مختلف این علم، به خوبی بیانگر آن است که در تمامی مکاتب مدیریت، همواره یادگیری از اهمیتی خاص برخوردار بوده است؛ از همین رو مباحث مختلفی پیرامون مهارت های مورد نیاز کارکنان و مدیران و شیوه های آموزش مطرح گردیده است. لیکن می توان ادعا نمود که در سال های اخیر با حرکت اقتصاد جهانی به سمت اقتصاد دانش محور، افزایش سرعت تغییرات فناورانه و افزایش سطح انتظارات مشتریان و ذینفعان بر اهمیت نقش یادگیری در موفقیت سازمان ها افزوده شده است. در سال های اخیر مفهوم یادگیری سازمانی، یکی از مهمترین مفاهیمی است که در رابطه با یادگیری، در ادبیات مدیریت مطرح گردیده است. یادگیری سازمانی، رشد و توسعه سازمان ها از طریق کسب دانش جدید و درک بهتر محیط را امکان پذیر می سازد. لیکن در کنار توجه به اهمیت یادگیری سازمانی، باید همواره به یادداشت که یادگیری سازمانی از طریق یادگیری فردی امکان پذیر است؛ به بیان دیگر یادگیری سازمانی، تاثیر جمعی یادگیری تک تک افراد در کنار یکدیگر است. در واقع قابلیت یادگیری هیچ سازمانی نمی تواند بیش از قابلیت آموزش افراد تشکیل دهنده آن باشد و دسترسی مداوم سازمان ها به دانش جدید؛ امری اجتناب ناپذیر است.

یکی از موضوعات تأثیرگذار بر موفقیت یا ناکامی برنامه های توسعه گردشگری، نوع عقلانیت حاکم بر نظام برنامه ریزی کشور در هر دوره زمانی و نظریه برنامه ریزی متناظر با آن می باشد. این مقاله باهدف واکاوی عقلانیت در برنامه ریزی به عنوان یک چارچوب شناخت شناسانه در سند راهبردی توسعه گردشگری کشور تدوین گردید. چارچوب مفهومی عقلانیت در این تحقیق، مبتنی بر مدل عقلانیت از دیدگاه الکساندر (2000) و رویکردهای جدید برنامه ریزی گردشگری است. پارادایم فلسفی این تحقیق مبتنی بر معرفت شناسی تفسیری و روش شناسی آن بر پایه پژوهش های کیفی هست. برای گردآوری و تحلیل داده ها در این تحقیق از مطالعات آرشیوی و روش تحلیل مضمون استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش برای تحلیل مضمون مشتمل بر متون کیفی سند راهبردی توسعه گردشگری کشور می باشد. یافته های این پژوهش نشان می دهد عقلانیت هماهنگ ساز برای اولین بار در سند راهبردی توسعه گردشگری ایران (مصوب 1399) موردتوجه قرارگرفته است. در این تحقیق مؤلفه های عقلانیت شناسایی شد و سهم هر یک از انواع عقلانیت با تحلیل 85 مضمون و ترسیم شبکه مضامین در سند راهبردی مشخص گردید.

امروزه کسب وکارهای نوپای کشاورزی در اقتصاد کشور نقش حیاتی بر عهده دارند؛ به طوری که یکی از دغدغه های سیاست گذاران کشور کمک به توسعه و بهبود این نوع کسب و کارها برای بسط نوآوری و رشد اقتصاد محلی و ملی است. از این رو، پژوهش حاضر قصد دارد سازه های توسعة کسب و کارهای نوپای کشاورزی ایران را واکاوی کند. این تحقیق از نوع پیمایشی با رویکرد کمی بود و جامعة آماری آن را سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان حوزه کسب و کارهای نوپای کشاورزی، خبرگان و کنشگران فعال در زیست بوم و کسب و کارهای نوپای کشاورزی و صاحبان این نوع کسب و کارها تشکیل دادند که 104 نفر از آن ها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود که روایی محتوایی آن توسط گروهی از متخصصان و صاحبنظران تأیید شد و برای تعیین پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن مناسب بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای V26 SPSS و SmartPLS V4 بهره گرفته شد. یافته های بخش انعکاسی مدل ارزیابی نشان داد که روایی همگرا و تشخیصی سازه ها در حد مناسب برآورد شدند. نتایج حاصل از مدل مؤلفه های سلسله مراتبی بر روی 42 متغیر توسعة کسب و کارهای نوپای کشاورزی 9 عامل یا سازه را شناسایی کرد. این عوامل به ترتیب شامل: مدیریتی، اطلاعاتی، بازاری، شبکه ارتباطی، قانونی، طبیعی- محیط زیستی، زیرساختی، دولتی- حمایتی و آموزشی بودند. بنابراین می توان با اتخاذ رویکردی جامع، نظام مند و متناسب با شرایط کشور، فرصت های کارآفرینانه را در این بخش فراهم کرد.